Allah a Yazılan Mektup

--------------------------------------------------------------------------------
ALLAH'A YAZILAN MEKTUP
Londra'da yaşayan john iyi bir terabistti.İnsanları sıkıntı ve stresten kurtarmaktı meslegi.Hastalarına çok iyi davranır onları hayata baglamaya çalışırdı,mütevaziydi,hastalarının huzurlu bir hayat yaşamaları için günlerini harcar,hastalarıyla beraber acı çekerdi.Darda olan hastalarından para bile almazdı.
Şimdi bunalma sırası hayatı,buhranlar içinde kıvranan insanları tedavi etmekle geçen bu doktora gelmişti.Kabuslar görüyor,her gece kan ter içinde uyanıyordu.
Kalabalıklar içinde yanlızdı ancak eşinin ölümünden sonra anlamıştı ne denli güçsüz oldugunu.
Nihayet karar vermişti:hayatına son verecekti.
Birine veda etmek istedi sonra Isaac Asimov'un bir sözü aklına geldi'İnanmayan bir insanın en büyük ıstırabı şükretmek istediginde şükrünü kime yöneltecegini bilememesidir'.Şimdi kime veda edecegini bile bilemiyordu.Birden Allah'a mektup yazmak geldi aklına ama 'inanmadıgım birine yazamam 'diye vazgeçti.
Düşündü bu hayattaki son şansıydı.Bunu denemek istiyordu.Bir kağıt aldı ve 'Ey Allah var mısın yok musun emin degilim,eğer varsan lütfen bana cevap ver.Çünkü ben hayatıma son vermeye karar verdim.
Daha önceden hazırladıgı idam sehpasına yürürken aylardır çalmayan kapının zili çaldı.Şaşırarak kapıyı açtı karşısında iki tane delikanlı vardı.Mustafa Bey elindeki davetiyeyi uzattı.'Allah'ın Yüce Peygamberi...'diye başlayan davetiyenin üzerindeki Allah kelimesinden gözlerini ayıramıyordu.Mustafa Bey 'Bu akşam İslam Peygamberi Muhammed'in (sav)dogum gününü kutlayacağız sizi de bekliyoruz' diyordu..John önce şaşırdı.Bu O'na yazdığım dilekçenin cevabı olmalı diye düşündü.Hiç tereddütsüz geleceğim dedi.
John uzun zamandan beri dışarıya ilk defa bu kadar huzurlu çıkıyordu.Davet edildiği yere geldiginde kapıda onu Mustafa Bey karşıladı.Tokalaştılar.İlk defa elinin bu kadar sıkıca tutuldugunu hissetti.
Londra'nın bu görkemli salonuna her dinden,her kültürden binlerce insan doldurmuştu.Salon özenle dekore edilmişti.Önce üzerlerinde kendi dinlerini temsil eden elbiselerle farklı dinlere ait korolar geldi sahneye.İlahiler söylediler.Sonra bir konuşmacı aldı sahneyi ve şunları söyledi.
'Değerli konuklar bugün bizim Peygamberimiz Hz. muhammed'in(sav)dogum günüdür.Hz.İsa'da Hz.Musa'da bizim peygamberlerimizdir.Onları da bugün onlarla birlikte anacağız.Peygamberler insanlık semasının yıldızlarıdır.İnsanlar yollarını onlarla bulur,onlar olmasaydı biz nereden geldiğimizi niçin geldigimizi nereye gittiğimizi bilemezdik.Onlar bize tek olan Allah'a yönelmeyi öğrettiler.Yoksa bizler doğruyu nasıl bulacaktık.Biz onlara çok şey borçluyuz.
Konuşma uzayıp gidiyordu...john gözyaşlarıyla dinliyordu.Son derece etkilenmişti.Gece sona erdiğinde John Mustafa Beyi bir kenara çekti:'Bugün kapımı çaldığınızda son dakikalarımı yaşıyordum.Siz beni sonsuz bir karanlıktan kurtardınız.Derin bir boşluğa savrulurken elimden tuttunuz.Sizi O gönderdi biliyor musunuz?Bu geceyi izledikten sonra anladım ki,O bana cevap verdi.Hem bir ömür boyu kapısına uğramadıgıma aldırmaksızın.O benim sesimi duydu.Şimdi inanıyorum:O var.Çünkü O bana cevap verdi.Biliyor musunuz,bu geceyi hayatımın sadece bütün gecelerine değil,gündüzlerine bile değişmem.
Gül bitirmek için atıldık yola
Her taraf gül olmadan veremem mola
diyen Mustafa Bey o gece bir kez daha anlamıştı ki,BİRİSİNİ KURTARMA DERDİ OLMAYANIN KURTULMA DERDİ DE YOKTUR.
O'NU(sav)YAŞATMAK BAŞKALARINI YAŞATMAKTIR.